موزه علم دانشگاه تهران

خلاصه پروژه

زمينه گرايی و احترام کامل به وجود بستر طبيعی، رويکرد طرح می‌باشد. علاوه بر این، به زعم مشاور، آینده کلانشهر تهران با چشم اندازی از تلفیق پیاده محوری و حمل و نقل عمومی که گزینه اتومبیل های شخصی را در تحرک پذیری فضاهای شهری به محاق می‌برد ترسیم شدنی است که این اندیشه در برنامه فیزیکی طرح قابل ردیابی است.
در یک اشاره دقیق اما اجمالی، این رویکرد، منشاء کاربست سه مفهوم مستقل به شرح زیر است که در یک همگرایی معنایی، معماری موزه را به عینیت رسانده است:
– استفاده حداکثری از ظرفیت دسترسی‌ها و کاربست وضعیت پارکینگ صفر (Zero Parking) به همراه طرح اندازی یک عرصه محدود در گلوگاه ورودی جهت پارکینگ کارکنان و Kiss & Ride.
– معماری زیرزمینی که نشانی از سلوک معماری اقلیمی است.
مفهوم معاصر «ساختمان سبز» با بهره گیری از منابع تجدید پذیر پاک و کاربست سیستم‌های بازیافت آب و پسماند. طراحی تاسیسات و تجهییزات بنا، مبتنی برمعماری سبز و رویکرد 3R(Reduce, Reuse, Recycle) محقق شده است.

ايده اصلی طرح
ايده ناظر بر مضمون طرح، الهام از قنات‌های ايران و سازه‌های زيرزمينی آنهاست. قنات با ساختارهايی هوشمندانه و باستانی خود مظهر انديشه، خرد و فن آوری در تعامل با طبيعت و رفع نياز حياتی بشر است. عنصر«آب»، اگرچه در طراحی کالبد نقش محوريی ايفا نمی‌کند، اما همچنان به تبع ايده اصلی طرح يعنی قنات، و نيز همجواری با کريدور اکولوژيکی درکه، معنايی مستتر در طرح مفهومی موزه دارد.